Goed, ik lag dus in het ziekenhuis. In principe is het volmondig kut om daar terecht te komen. Maar elk nadeel heeft z'n voordeel. En de 'benefits' van mijn verblijf werden me snel helder.

Gedurende mijn vierdaagse all inclusive heb ik voor mijn gevoel tegen de 100 vriendelijke, innemende, kordate zorgprofs aan me voorbij zien trekken. Allemaal (verpleegsters, transportmedewerkers, huishoudelijk personeel, artsen, cateringhulpen, O.K. medewerkers, co-assistenten, gastvrouwen, wegwijs employées, tas inpakhulpen) stelden ze zich netjes voor en bedienden ze zich van een vanzelfsprekende glimlach.

 

Oké, een receptioniste, autoverkoper of makelaar doet dat in het meest gunstige geval ook, weet ik wel. Heb ik toch een ander gevoel bij. De hemelsbreed smilende makelaar bijvoorbeeld, die ons drie jaar geleden dit kluspandje in de maag splitste heeft zich naderhand ongetwijfeld de ballen uit z'n broek gegierd of op z'n minst zelfingenomen gegniffeld om z'n eigen geniale verkoopskills. Beide scenario's zijn toe te schrijven aan een zuiver professionele glimlach. Respect. Zucht.

 

Terug naar de zusters. Tijdens mijn eerste, moeizame nachten voorzagen ze me liefdevol van de nodige troep om mijn pijnlijke doorwaaktheid draaglijker te maken. Morfine blijft natuurlijk klerezooi, maar daar zet ik me overheen wanneer ik mezelf spartelend van ellende zielig lig te vinden. Eventuele principes bewaar ik wel voor thuis. Toe zeg, ik lig hier niet voor de gezelligheid en het tongstrelende voedsel.

 

Met het arbeidsethos van ziekenhuispersoneel lijkt verdomd weinig mis. Geen enkele keer heb ik de zusters van dienst kunnen betrappen op iets van pauze. Als ze wat stonden te kletsen ging het nog steeds over ons, hun patiënten. 'Koffie? Ja, lekker, zwart graag. Trouwens, ik heb mevrouw van der Meer wat Movicolon voorgeschreven. Voor de darmen, weet je wel?'

 

Hartverwarmende dames, meiden en chicks, stuk voor stuk. Geen heren, gasten en jochies? Niet gezien, echt niet. Mijn buurvrouw op de zaal overigens wel. En dat wilde ze weten ook. 'Vannacht kwam er een hele knappe, donkere broeder mijn pijnstillers brengen? Niet gezien? Jammer. Echt een schatje hoor!'  

Helaas, ik had ff andere drukte. Namelijk, slapen, eindelijk, als een roosje zonder pijn. Tja, elk voordeel heeft z'n nadeel.