Cursiefjes

Het verstand komt niet voor de jaren !

What the fuck.....Mezelf hartsgrondig vervloekend krabbelde ik verder met mijn camera bengelend aan mijn nek, door het halfduister dat slechts spaarzaam verlicht werd door mijn zaklantaarn.Waar was ik in s'hemelsnaam weer aan begonnen ? Ik had het mezelf plechtig voorgenomen : geen risico's ,geen geklauter in nauwe spleten of waaghalzerij van welke aard ook ! Want ,behorende tot de groep van mensen die hun jeugd al eventjes achter zich hebben gelaten en dagelijks ondervinden dat "arthrose" niet alleen maar een woord voor dokters of apothekers is, moet je je eigen grenzen kennen.Maar ergens onder mijn schedeldak zit er een oproerkraaiertje dat al die verstandige bezwaren van tafel veegt,risico's minimaliseert en me in mijn oren fluistert dat ik toch geen watje wil zijn .Dus stond ik ,voor ik het zelf goed wist,een formuliertje te ondertekenen dat me toegang verleende tot het bezoeken van de lava tubes in het Craters of the Moon N.M. De vleermuizen die in die tunnels leven hadden blijkbaar een virus opgelopen via de bezoekers en om verdere besmettingen te voorkomen moest je eerst op je communiezieltje komen verklaren dat je de afgelopen 6 jaar nergens anders in een grot met vleermuizen was geweest.Zodus ,van alle bovenstaande goede voornemens bevrijd daalde ik af in Indian tunnel die zo'n 260 m lang is en waar er ,doordat er hier en daar het plafond was ingevallen ,zogezegd genoeg daglicht naar binnen viel om een zaklamp overbodig te maken. Zogezegd dus !Eerst moest je een ijzeren ladder afdalen hetgeen een makkie was en dan stond je in de tunnel. Van een pad geen spoor ,slechts vaag kon je zien waar vorige bezoekers over en tussen de rotsblokken geklauterd waren..En het bleek al vlug geen kattepis te zijn,voorzichtigheid was geboden ,een uitschuiver over de stapels losliggende brokken lava behoorde tot de voor de hand liggende mogelijkheden met een verzwikte enkel of nog erger ,een gebroken been tot gevolg. De rest van je reis kan je dan wel vergeten.Het daglicht viel maar hier en daar in de tunnel ,voor de rest moest je jezelf bijlichten met je zaklantaarn.Daar scharrelde ik dus rond ,met één hand hield ik mijn zaklantaarn vast en met de andere probeerde ik te vermijden dat mijn camera tegen de stenen sloeg terwijl ik eigenlijk nog een paar handen tekort kwam om mezelf in evenwicht te houden en die vermaledijde zaklamp op te winden (zo eentje zonder batterijen maar met een zwengeltje.)Mezelf hartsgrondig vervloekend dus !!Zwetend ploeterde ik voort ,die 260 meter leken wel kilometers maar uiteindelijk ,na eindeloos lijkend gestrompel kwam er een opening in zicht dat wel eens de uitgang zou kunnen zijn en waarachtig ,ik had het einde van de tunnel zonder kleerscheuren gehaald.Eindelijk terug bovengronds ! Maar daarmee nog niet terug op de begane weg ,eerst nog een fikse 'wandeling' over het ruige ,door spleten doorploegde en met brokken lava bezaaide terrein voordat ,eindelijk , met een zucht van verlichting, er weer een normaal begaanbaar pad voor me lag.En was er nu iets te zien in die tunnel ? Eigenlijk niet dus die 3 andere heb ik dan maar wijselijk overgeslagen . Terug thuis las ik ergens dat de Apollo astronauten op dit terrein voorbereid werden op hun maanwandeling.

15-nov 22:29 Diane Thone

Mijn blog

Schrijvers stellen je waardering en/of commentaar bij een artikel erg op prijs!

De cursiefjes...

De A van

Egozone

Voorgelicht

Verrassend Brussel

Visite

Stil!

Sportief

Vogeltje

Het verstand komt niet voor de jaren !

Top 10: Hoogste beoordeelding in deze rubriek

Top 10 : Meest gelezen in deze rubriek

Recente inzendingen voor schrijfactiviteiten met een hoge waardering van bezoekers.

Koen

Allerzielen

Kortsluiting

DOOR WINTERMAGIE BEVANGEN

Meer schrijfactiviteiten

Verhalen in een notendop: een uitdaging

Schrijf een non-fictie artikel en download een jaar gratis e-boeken

Een sprookje publiceren ?

55 woorden verhaal: De beperking die het leuk maakt