Vandaag met Valentijnsdag verwacht ik geen liefdesverklaringen, anders dan uit de hoek van mijn echtgenoot. Met de (Corona) kennis van vandaag is het wel een raar idee dat ik bij onze eerste date in een bar (!) heb afgesproken, wij vervolgens een hapje zijn gaan eten in een restaurant (!) en daar nog enkele uren zijn ‘blijven hangen’. 

What was I thinking! Ik heb mijn leven gewaagd voor deze man, met al die potentieel dodelijke virusdeeltjes die daar met ons mee ‘bleven hangen’.

Zo bedacht ik mij ook wat er zou gebeuren met ‘Het Levenslied’ als wij voortaan in een andere, mondkapjesrijke en non-verbale uitingsarme, wereld leven:

Zou Dre’tje Hazes zingen:

... Dag mevrouw en dag meneer, 
u ZOOM’t hier toch weer...

Besluit Doe Maar het maar niet te doen;

... Het is dus nooit zover gekomen 

dat jij hier naast me ligt...

En blijft Stef alleen achter in zijn Bos:

... Want we zwerven in gedachten en we blijven altijd thuis... 

Laten we maar hopen op snelle verbetering. Fijne Valentijnsdag