Suikerklontje

De verzuring zit overal.  Het is venijn dat stilaan binnensluipt. Je voelt het niet. Een co2 vergiftiging noemen ze de stille dood. Het neemt alle zuurstof uit de ruimte weg en overheerst de goede lucht. Je zit erin en je voelt het niet. Het kan je uitschakelen
Zo gaat het ook met verzuring. Er mag niet meer gelachen worden. Omwille van een bepaalde overtuiging of politieke of menselijke incorrectheid..
We moeten en zullen eerst bij onszelf ten rade gaan vooraleer we onszelf of de ander de fiât geven dat het deontologisch verantwoord is hierom te lachen.
Zoals dat filmpje over de kameel en het veel te zware beladen koppel dat erop had plaatsgenomen.
Ik zag het filmpje en heb zo hard gelachen dat ik even geen hernia pijn meer voelde. Ik kon bijna niet stoppen met lachen en heb het meermaals bekeken. En telkens opnieuw bulderde ik.
Née ik heb mij niet de vraag gesteld of dit wel moreel verantwoord is om hiermee te lachen. Nee ik heb het idee niet laten overheersen of dit verantwoord was voor dat dier. Nee ik heb mij niet afgevraagd of dit nu lachen is met iets volumineuzere mensen. Ik wou gewoon lachen. Omdat het goed is om af en toe te lachen zonder zich schuldig te voelen. Zonder mens of dier hiermee te schofferen. Gewoon lachen omdat het ontspant. Omdat het helend werkt. Omdat het gezond is. We kunnen niet alles verbieden. We kunnen niet alles corrigeren in deze grote boze  wereld.
Maar laat verzuring niet toe. Je doet er uiteindelijk enkel jezelf mee te kort.
Binnenkort busreis naat de suikerfabriek Tienen. Inschrijven kan hier op onderstaand adres.
Doewatsuikerindiecitroen@sweetmail.com