Na drie dagen met de familie op de camping in Drenthe is het nog altijd gezellig. Is niet elke familie gegeven, weet ik. De onze wel en dat komt vooral doordat ons gezelschap één talentvolle regelaar kent. Mijn jongere zus. Concurrentie duldt ze niet en ze hoeft er niet bang voor te zijn ook.

 

'Graag allemaal even aan mij doorgeven welke pizza je vanavond wilt. Hier ligt een lijstje. Ze hebben trouwens ook kapsalons!' Heerlijk, kapsalon. Gapend laat ik mijn leeg gegeten havermoutschaaltje in het afwaswater glijden en grijp ik naar de thermoskan. Eerst koffie. 

 

'Zal ik voor jou een frutti di mare noteren', gokt mijn zusje uiteindelijk. Ik mompel dat ik daar vast wel zin in ga krijgen, straks. 'Voor mij ook graag, maar dan zonder mosselen' , aldus mijn stiefzoon. Vragen om problemen dit. Net als de kaasvrije kapsalon voor mijn nichtje. Die kaas moet eruit ivm dreigend migrainegevaar, begrijp ik ook wel, maar ik hou m'n hart vast.

 

Slechts een half uur na de verwachte bezorgtijd arriveert er een brommertje met een jongetje met een petje en hopelijk onze elf bestellingen. Hij parkeert de dozen keurig op de campingtafel, maakt een buiging, prevelt iets van 'smakelijk' en is weg. Wat een schatje zeg, hij zal wel druk zijn, snappen wij ook.

 

Natuurlijk zitten er toch mosselen op de mosselvrij bestelde vispizza, is men vergeten de kaas weg te laten uit de migrainevrij bedoelde kapsalon. En als klap op de vuurpijl is er een doodeenvoudige quatro stagione, uitgerekend bestemd voor de chief herself, niet mee geleverd. Karma is a bitch. Zuslief ook, als het nodig is. Met de telefoon aan haar oor beent ze van ons weg en ik hoor alleen nog 'Luister es even, ik begrijp heel goed dat jullie druk zijn....' Belooft weinig gezelligs voor de ontvanger.

 

Voor ons uiteindelijk wel, want hoe ze 't regelt, regelt ze 't, binnen een kwartier staat datzelfde brommertje voor onze standplaats. Met de correcte naleveringen, inclusief een treetje cola, twee salades en een oneindige dosis excuses. De jongeman neemt zelfs z'n petje af en wenst ons met de hand op z'n hart 'een 'supermooie avond en nogmaals sorry.'

Ach gossie, wat lief! Het is dat we nog geen knuffels mogen uitdelen, maar dit was het wachten meer dan waard.

 

Handig hoor, zo'n regeltalent in de familie.