Het is opa-en-oma-dag vandaag. Eens per week passen mijn vrouw en ik op de kleinkinderen. Soms brengen we hen ‘s ochtends naar school en zitten wij om 6:45 u in auto want om half acht moeten we dan paraat staan in het dorp waar ze wonen. Soms, zoals vandaag, hebben de ouders hen al gebracht en hoeven we pas om 14:00 u bij de schoolpoort te staan. Op die dagen slaap ik uit, ontbijt ik rustig, lees ik mijn krantje, werk ik mijn mail weg en... betrap ik mezelf op een steels middagdutje. Dat dutje is mijn stilte voor de storm die losbreekt als de kinderen straks uit school komen... Wel de leukste storm ooit waarvan het oogluikend toestaan en genieten van ondeugd een belangrijk onderdeel is. Tot het te gek wordt natuurlijk. En dat wordt het altijd. Altijd is er een moment waarop de kids ineens te ver gaan. Maar goed dan komen de ouders thuis om het puin te ruimen...