Op een grauwe donderdag worden de singles in het commerciële zonnetje gezet: het is Happy Singles’ Day, die zijn oorsprong in China kent. De apostrof achter ‘Singles’, suggereert een bezit. Maar is die dag wel van de persoon (om het non-binair te houden) die als alleenstaande door het leven gaat?
Ook niet-singles zien de hele dag over de torenhoge stapelkortingen hun hebzucht niet meer.
Nadat de liefdeloze persoon eerst zijn QR-code – excuus, ‘QR-code’ is nu eenmaal een de-woord, dus ‘zijn’ – in een restaurant heeft getoond om aan een alleenstaand tafeltje wat te eten en te drinken, en vervolgens zijn pinpas (ook een de-woord) in diverse winkels heeft gebruikt, gaat de persoon berooid maar zelfliefdevol naar huis, met in het vooruitzicht Happy Friday, over een paar weken. De middenstand lacht, net als de Chinezen, maar die lachen altijd.
Gisteren was het de Dag van de Mantelzorg. In Amsterdam worden mantelzorgers getrakteerd op een luxe lunch in een chic restaurant. Van twaalf tot twee zijn ze welkom. In de uitnodiging staat dat een QR-code of een negatief testresultaat overlegd moet worden. Met de nodige weerzin zal dit minder moeite kosten dan om bij de diverse overheidsinstanties te bewijzen dat ze mantelzorger zijn – zonder zichzelf te willen bewijzen.
Meer tijd is er niet. Dat kan ook niet, want een mantelzorger – man, vrouw, single of wie of wat dan ook – moet in weinig tijd stapels werk verzetten.