Groene stroom

In plaats van richtingloos een stuk te schrijven, zoals ik dat meestal doe, wil ik het vandaag eens anders aanpakken.
Soms moet je als kunstenaar, artiest, wat nieuws proberen.

Daarom heb ik mijzelf vandaag een opdracht gegeven: 
Schrijf een stuk over het eerste onderwerp wat in je opkomt.

Ik praat tegen mezelf in de tweede persoon enkelvoud, merk ik. 

Het eerste wat in mij opkwam was 'groene stroom'.

Nou ja, dat is niet helemaal waar. 
Het allereerste wat in mij opkwam was de impact die het luisteren naar 'War of the World' van Jeff Wayne heeft op mijn geestesgesteldheid terwijl ik, cruisecontrol aan, precies 80 kilometer per uur rijdend op de ring van Amsterdam, kijk naar de ondergaande zon en mij probeer voor te stellen hoe de wereld nu zou reageren op een imminente invasie van superieure, boosaardige Marsmannetjes.

Maar daar zit geen uitdaging in. 
De muziek is namelijk in één woord ge-wel-dig, ik word er heel blij van en de mensheid is simpelweg klaar voor voor exterminatie. Een woord wat door mij vernederlandst is en 'uitsterving door uitroeiing' betekent.
Althans, ik vind dat het dat betekent.

We zijn overduidelijk met teveel mensen en ook al hebben de Chinezen met Corona hun best gedaan, het is niet genoeg geweest. 
Als we met 4 miljard mensen overblijven, zouden Moeder Aarde, Vadertje Tijd, Moeder Natuur, het Vaderland en de rest van de familie Wereldbol daar behoorlijk van opknappen. 
Dat hebben ze op Mars al ervaren. 

Bijkomend voordeel is, dat er dan in ieder geval voldoende groene stroom opgewekt kan worden om in de behoefte van deze vierduizendmiljoen en een paar zielen te voorzien. 

Dat scheelt.

En zo gaat het dan toch over groene stroom.

Het heeft wel wat, dat doelgericht schrijven.