Met mijn vijfentachtigjarige buurvrouw had ik in het verleden weinig contact. Ze is een alleenstaande vrouw zonder kinderen en buiten de hechte band met familie kan de rest van de mensheid haar weinig schelen. Ondanks enige lichamelijke gebreken, zoals hartfalen en COPD, redde ze zich redelijk. De laatste jaren veegde ik wel haar straatje en zette haar vuilnisbak aan de kant van de weg. Als dank kreeg ik van de buurvrouw regelmatig een bloemetje.

 

Door corona kon mijn buurvrouw haar familie niet meer bezoeken en ontvangen. Overigens is deze familie helaas de afgelopen tijd flink uitgedund. Buurvrouw heeft nog slechts twee nichtjes en die wonen aan de andere kant van het land. Tijdens de trieste decembermaand heb ik geprobeerd haar en nog een alleenstaande oude buurvrouw iets op te vrolijken, door hen te trakteren op een paar etentjes bij mij thuis. Beide dames hebben dit zeer gewaardeerd.

 

Toen mijn buurvrouw een oproep voor vaccinatie van de GGD kreeg, heb ik de afspraak gemaakt en haar vergezeld naar de locatie. Vervolgens gingen we weer een tijdje ieder ons eigen weg. Tot mijn buurvrouw begin augustus een pijnlijke val maakte. Haar lelijke beenwond moest twee maal per dag door een wijkverpleegster worden verzorgd. Daarnaast ging ik wekelijks met de buurvrouw naar de wondpoli.

 

Na een maand werd de situatie ernstiger. Buurvrouw viel een keer naast bed en een keer bij de wc, met als gevolg ook beschadigingen aan haar andere been. Beide benen genezen niet vanwege problemen met de bloedvaten. Er volgt een lang verhaal, in het kort komt het erop neer dat mijn buurvrouw onmogelijk nog voor zichzelf kan zorgen. Zowel de huisarts, als de zorginstelling en haar nichtjes zijn hiervan doordrongen. Alleen CIZ twijfelt tussen indicatie 3 of 4.

 

Ondertussen zit ik klem. Mantelzorgen voor mijn buurvrouw wil ik absoluut niet. Maar zo'n mens aan haar lot overlaten gaat ook weer niet.