Na de  hype, waarbij elke zin wordt beëindigd met het buitengewoon schrandere slotwoord, “zeg maar”, dan nu het nieuwste rage dingetje van de laatste tijd. Op alles wat er gebeurt, “hoe dan” zeggen. Persoonlijk krijg ik daar een vage jeuk van. Hoe dan?, hoor ik je vragen. Geen idee. Ik ben gestopt om daar over na te denken.
Op de normaalse zaken hoor ik die kreet: 'Wil je zout op je ei, lieverd?' :’HOE DAN!!’

'Wil je even boodschappen doen, schat?': HOE DAN!!’
Zo vroeg ik een kennis wat hij voor zijn verjaardag wilde: ‘wil je twee pinguïns, een boomstronk of een oude uitlaat voor je verjaardag?’
‘HOE DAN?!! ,‘ lacht hij schaterend. En ik leg hem uit hoe irritant ik dat vind. Dat gesmijt, links en rechts met dat irritante hoe dan! Hij geeft mij gelijk, en legt mij uit dat hij inderdaad de laatste tijd nogal vaak HOE DAN, roept.

Hoe dan kom ik hier zo op! Mijn buurman is hoogbegaafd. En hoewel het er niets mee te maken heeft, rookt die buurman elke nacht een wietje. Elke nacht drijven er ranzige wolken verbrandt apenhaar mijn slaapkamerraam binnen.
Om hem tegemoet te komen heb ik , mijn aan diarree lijdende hond, in zijn tuin laten schijten. Dit allemaal in het kader van mijn cursus :”assertief omgaan met hoogbegaafde buurmannen.”  Mijn hond is dermate slim en aan mij loyaal dat hij zijn volle darmen correct voor de deur van buurman’s terras, wist te lozen. Diezelfde avond leverde dat de bemoedigende en hoogbegaafde, zij het uiterst irritante kreet; “HOE DAN???? van buurman op. Vanuit mijn bed fluisterde ik, mede gelet op corona en rondspringende aerosolen, dapper en relatief hard terug: OMDAT!!!!!!

Irritant allemaal, zoals ik al zei. Maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door het , de hele verdere nacht, uitblijven van de nóg irritantere lucht van verbrandt apenhaar.
Je moet wat, tenslotte