Het eeuwig Licht staat aan 't begin, neemt de hele wereld in. Al is de nacht ook nog zo dicht, het maakt ons kindr'en van 't licht. 

Ik hoor het hem nog solo zingen, die jongen vroeger met zijn hoge wat ijle stem. Onze klas zong de coupletten en de kerkgangers vielen ons bij. Samenzingen was prettig. Eigenlijk deed het er niet toe welk lied, maar zelfs de woorden deden mij als zevenjarige wel iets. Ik heb ze in ieder geval onthouden en ontdekte later als volwassene, dat deze psalm (was het een psalm?) op de melodie van Mozart was geschreven. Prachtig.  

Die ene regel behelst in feite de boodschap die Kerstmis uitdraagt, een boodschap die anno 2020 heel pijnlijk toepasselijk is.

In deze tijd is het voor velen moeilijk juist dat Licht te ontdekken in een donkere bodemloze poel. In eerlijkheid ook voor mezelf. Lichtjes in kerstbomen en zogenaamde feestelijkheden kunnen toch de andere gedachten niet op de achtergrond drukken. Het is er, het blijft er. Wat wil je na een jaar. Vorig jaar verliep voor velen, voor de inheemse Australische dieren die levend verbrandden als ratten in de val en voor mij persoonlijk net zo bedroevend. Nu is het een wereldlijke kwestie die niemand onberoerd kan laten.  

Ik wens daarom iedereen de kracht en het vermogen toe om tijdens deze Kersttijd het Licht te ontdekken, het vertrouwen weer terug te winnen zodat wij allemaal versterkt het nieuwe jaar tegemoet kunnen gaan.