Hij haat onkruid. Met een verbeten gezicht trekt hij keer op keer onze stengels uit de grond. Dat worteltrekken meer effect heeft komt niet bij hem op. Wij delen en vermeerderen moeiteloos en lachen ons een breuk. In grote getale kruipen we steeds weer omhoog. Onze wraak zal zoet zijn. Reken daar maar op.