Ze zit op haar hurkjes voorovergebogen en aait voorzichtig zijn vacht.
Beertje snuffelt aan haar kleine handjes.
'Mag ik morgen weer, want konijntje is zó lief!'
'Hij is ook om op te eten,' zeg ik glimlachend.
'Natuurlijk mag je komen.'
Met grote ogen kijkt ze mij verschrikt aan...
Gossie... vergeet ik die verrekte wolf...
Sorry dat ik nu pas reageer, maar zie net pas jouw feedback en waardering.
Ik ben er erg blij mee. Gr. Louise