Dan sluit ik me weer aan bij Janneke: De ik-vorm is niet per se fout om te gebruiken, maar bedenk wat de ik-persoon wel en niet zelf kan zien/weten. Weet de puber zelf wel of de boosheid van haar gezicht spat? Of zou dat meer een constatering van haar moeder kunnen zijn.
Deze website is heel geschikt om veel te oefenen, dus doe dat vooral. Schrijven is een heerlijke hobby toch?

Ik ben het helemaal met Lieven eens Meisje M, vooral ook met het punt dat je talent hebt. Geef niet op! Probeer misschien hetzelfde eens te schrijven zonder de ik vorm, dus meer als verhaaltje en dan met een verrassend einde. Bijvoorbeeld:
Haar moeder vraagt of ze een kopje thee wil zetten. Dat is al genoeg om haar woest te maken. (...)

Je bent een jonge schrijfster, en je hebt talent, dat heb ik in je eerdere publicaties gezien. Als ik je een raad mag geven naar aanleiding van 'Prikkeldaad', dan deze: probeer je bij je publicaties de vraag te stellen: wat zal de lezer daaraan hebben? Niet alles wat voor jou persoonlijk belangrijk is, kan een buitenstaander boeien. Probeer je dus te verzetten in het hoofd van de lezer, en vraag je af: zou die dat dan boeiend vinden? Als je die oefening doet, zal je merken dat je sommige verhalen niet noodzakelijk moet delen. Laat dit je niet ontmoedigen, je zit in een leerproces. :)