De vraag brandt op mijn lippen: Hoe zit het Genee. Sneller dan het licht heb je je geplaatst tussen de wereld en mij. Van dichtbij werp je een duistere schaduw op mijn gezicht. Aanraakbaar ben je niet. De afstand die tussen ons is ontstaan is voelbaar en onoverbrugbaar. Toch denkt V.I.: Derksen zegt Ge(en)Nee.