Even onbespied ruik ik aan een bloeiende lijsterbes. Ik ontloop mensen alsof ze een besmettelijke ziekte hebben, en niemand voelt zich gekwetst.
De lucht was zelden zo blauw.
Een fietsster heeft de zon in haar rug. Maar doordat de stralen recht op haar fietsbel vallen flakkert die als een zaklantaarn in haar gezicht.
Mooi beeldend, herkenbaar. Je voelt de stilte, het alleen-zijn door je woorden heen.