Verdriet stond in haar ogen. Anne had geen speelgoed of vriendinnen. Ze speelde met een gedachte, duister en ongrijpbaar. Een lange eenzame weg dalend naar een diep zwart gat. Anne was wat stil vonden klasgenoten. Pillen van haar moeder lagen voor het grijpen. Hulp kwam te laat, veel te laat. Anne was pas tien.