Gisteravond is mijn vader overleden, zo plots als dat maar kan gebeuren. Hij was de vaandeldrager van een stoet, die tot in de 16e eeuw traceerbaar is. Nu sta ik vooraan en draag het vaandel in zijn plaats. Dat heeft mijn perspectief veranderd: de horizon is in één ruk een heel stuk dichterbij gekomen.
Op wandel met mijn kleindochter stopte ik bij een huisje, waar vroeger een man woonde die nooit naar de supermarkt moest gaan om vlees te kopen, omdat hij zijn eigen varkens kweekte. Ik vertelde...