Er loopt een man over de wijngaard. Met zijn glazige ogen kijkt hij dwars door me heen. Vervolgens gooit hij de rotte takken in het vuur. Daarmee maakt hij ruimte, zodat de ranken vrijelijk kunnen bloeien. Zo heeft hij een groot deel van mijn leven verbrand. Ik ben namelijk nogal een takkewijf.
Ondanks zijn brute gedrag mist ze hem. In de spiegel en ziet Jo de bijna verdwenen blauwe plekken. Treurige ogen kijken haar aan. Als ze later in de kamer zit hoort ze gemorrel van een sleutel .De...
Het moeilijkere antwoord is, dat er altijd wel iets van onvrede in me zit en als ik wat minder mijn best doe op een schrijfsel, dat dat dan al snel naar boven komt. Dit merk ik ook in de waarderingen. Bedankt, dat je me hierop scherp stelt.
Ik weet niet of je er ook op doelde hoe het tussen mij en God zit, ofzo? Het gedeelte over de ware wijnstok is 1 van mijn favo's uit de bijbel, omdat hij hier bezig is het rotte weg te snijden en het mooie te doen opbloeien. Dat komt goed overeen met mijn Godsbeeld en ervaar ik ook in het schrijven. Het gaat hier over eigenschappen / emoties / etc. en absoluut niet over het selecteren van mensen.