Ik schrijf,om de ander te begrijpen en dan met name mijn eigen vrouw,
die zich bedient van de edele kunst van het verhaal:
maar dan non-verbaal.
Witregels die van kleur verschieten:
wie zwijgt stemt toe,
Ik ben nog lang niet moe.
Zij zucht echter demonstratief:
“Ik ga naar bed.”
Nieuwsgierig maakt Thea het pakje open. Ze glimlacht als ze het blauwe beertje ziet en opent de bijgesloten envelop. De zelfgemaakte kaart met gouden hartjes maakt haar blij. Ze leest hardop: “Lieve oma, ik...