Steeds vaker bekruipt mij een unheimlich gevoel, alsof mijn schrijfsels aan dovemansoren zijn besteed. 

‘Zal ik je mijn ultrakorte verhaal voorlezen?’

Mijn vrouw zucht; alleen waarneembaar voor het geoefende oog, staat op en strijkt haar ultrakorte minirok   glad ...

Een delicate kwestie klaarblijkelijk. Vervolgens ziet zij een pluisje dwarrelen in het aangrenzende vertrek.