Steeds vaker bekruipt mij een unheimlich gevoel, alsof mijn schrijfsels aan dovemansoren zijn besteed.
‘Zal ik je mijn ultrakorte verhaal voorlezen?’
Mijn vrouw zucht; alleen waarneembaar voor het geoefende oog, staat op en strijkt haar ultrakorte minirok glad ...
Een delicate kwestie klaarblijkelijk. Vervolgens ziet zij een pluisje dwarrelen in het aangrenzende vertrek.